Vrijdag 25 september 2020

Vlak voor de (voorlopige) terugkeer naar Nederland gingen er gisteren toch nog twee dingen van de lijst met 'nog te doen', en wel de twee dingen die bovenaan die lijst stonden. Nu nog net tijd om daarvan een paar foto's te laten zien, daarna begint het pakken van de rode koffer en alle aanpalende tassen.

De Pont du Gard was nog net zo imposant als altijd, maar is sinds een paar jaar ook nog voorzien van een geweldig vormgegeven en zeer informatief bezoekerscentrum. Een attractie op zich:

Na een lichte lunch in de restauratieve voorziening ter plaatse, die naar men beweert ooit het favoriete restaurant van Mitterand zou zijn geweest - ik dacht altijd dat dat het restaurant van Chef Marc Meneau in Saint Père (nabij Vézelay) was - was er ook nog tijd voor een kort (eerste) bezoek aan het Domaine Saint Firmin van de gebroeders Blanc, de producenten van de (p'tit) gris waar je hier allerwegen van kunt genieten:

De mannen maken in Uzès alleen de witte wijnen en de rosé's, zo kregen we verteld - de rode wijn wordt elders gemaakt - maar dat zag er al indrukwekkend genoeg uit:

Er zijn natuurlijk nog veel meer foto's, maar het ontbreekt nu aan de tijd om bij die plaatjes nog wat praatjes te vertellen. Dat moet dan later nog maar een keer. Hoe was het ook alweer? Wat in een goed vat zit verzuurt niet, zoiets.

Nu eerst koffer en tassen pakken, daarna op korte afscheidstour, onder andere langs het vrijdagse oesterspektakel van Alex en Sophie, en natuurlijk langs 'Les Insolents' van Kim en Nathan, die daarvoor net op tijd terug zijn van hun vakantie in de buurt van Sète; morgen begint de twaalfhonderdnegentig kilometer lange reis naar het noorden.

Stappen? 12.475!

À la prochaine!