Dinsdag 4 augustus 2020

Ik had al zo'n idee, maar sinds deze middag weet ik het zeker: Uzès heeft, naast La chine pop'ulaire aan de Esplanade (dat hier op vier en twaalf juni uitgebreid aan bod kwam) nog een tweede giga-brocante. (Er is natuurlijk ook nog de antiquiteitenkerk vlakbij 19, rue S-R maar daar doen ze meer, het woord zegt het al, in antiek en niet zozeer in brocante, ze zijn daar zoals dat hier zo mooi heet 'plus haute de gamme'.) Bij mijn omzwervingen aan de noordkant van het stadje eind maart, en dus nog tijdens de periode van het confinement, had ik in de buurt van de openbare gemeentelijke school Ecole primaire Jean Macé (en de daarbij behorende muziekschool) al een bord op een hek zien zitten, maar ja, coronagedoe hè, en confinement, en dus zat dat hek hartstikke dicht.

Vandaag was en is het in Uzès relatief koel (het werd en is maar zeventwintig graden, en dat bij een noordenwind met kracht vier) en dus een goede gelegenheid om nog eens bij dat hek te gaan kijken. (Het is niet zo heel ver weg, maar bij achtendertig graden in de schaduw begint je idee van wat 'ver weg' is een enigszins andere dimensie aan te nemen...) En ja hoor, de boel was open, zoals al te zien viel aan het bord op straat

en wie vervolgens een kwartslag naar rechts draaide kon zien wat er eerder achter dat stijfgesloten hek verborgen had gezeten:

Het was nog een aardig eindje die binnenplaats op, maar na zo'n vijftig meter bleek er rechts achterin een grote loods te staan, met daar omheen ook nog zo het een en ander:

Van alles wat er buiten stond - klassieke Franse tuinmeubels, voor het grootste deel - was veel toe aan een opknapbeurt, en alles aan een borstel en een sopje. (Dat heeft natuurlijk wel als voordeel dat de boel er betaalbaar van blijft: hier scharrel je nog voor een paar tientjes een complete set van een tafel(tje) met vier stoeltjes bij elkaar.)

Onder die witte overkapping waarop in koeieletters de aard van de handel staat vermeld wordt het dan al ietsje aangeharkter en geordender - al blijft gelukkig de rommeligheid overheersen. Dit is het middelste van de drie vakken onder die overkapping:

En één vak naar rechts, tegen de loods aan, ziet het er zo uit:

Die grote houten kast daar rechts, ruim twee meter hoog, is een kast die hier als een 'armoire de mariage' wordt aangeduid: die kocht of kreeg je als je ging trouwen, was meestal voorzien van kunstig houtsnijwerk, en bleef altijd de rest van je leven Het Grote Ding in huis. Deze komt uit Normandië, is uit het einde van de negentiende eeuw en niet opmerkelijk fraai (versierd), maar moet desniettemin negenhonderdvijftig euro opbrengen.

Morgen gaan we binnen kijken, maar eerst nog even deze zeer opmerkelijke hutkoffer, ook al in dat meest rechtse vak onder die witte overkapping:

Wie zou dat zijn geweest, die meneer de rechter? En waarom ging-ie met een Poolse scheepvaartonderneming naar 'The Jewel in the Crown'? Hoe zou het hem daar zijn vergaan? En hoe in hemelsnaam komt zijn koffer terecht onder die witte overkapping bij brocanterie La Belle Vie in Uzès?

Stappen? 5594!

À la prochaine!