Donderdag 18 juni 2020

Achttien juni is een belangrijke datum in de geschiedenis van Frankrijk. Het was op achttien juni negentienhonderdveertig - en vandaag dus precies tachtig jaar geleden - dat een toen nog totaal onbekende Franse generaal in Londen, en voor de microfoon van de BBC, een later onder de titel 'L'Appel du 18 juin' legendarisch geworden toespraak hield waarin hij alle (àlle) Fransen opriep de strijd tegen de Duitse bezetter voort te zetten: Frankrijk had wel een slag verloren, maar niet de oorlog. De brigadegeneraal, die Charles de Gaulle heette, werd daarop onmiddellijk door het collaborerende Vichy-regime van Maarschalk Pétain (bij verstek) ter dood veroordeeld, maar zou uiteindelijk als de bevrijder van Frankrijk, als de architect van de vijfde republiek, en als grootste Franse staatsman ooit in de geschiedenisboeken terecht komen.

En vandaag staat-ie hier weer in alle kranten.

Zo heeft Midi Libre een interview met de in De Gaulle én in Winston Churchill gespecialiseerde historicus François Kersaudy die ten behoeve van zijn meest recente publicatie over De Gaulle (twee delen, negenhonderdvierenveertig pagina's) onderzocht wat er uit kwam van vierentachtig voorspellende uitspraken van De Gaulle en concludeert dat de man de gaven van een profeet had:

Elders las ik dat staatshoofd Emmanuel Macron vandaag in het kader van de achttien-juni-herdenking eerst in de buurt van Parijs iets officiëlerigs zal doen, en daarna naar Londen zal afreizen om daar op Downingstreet 10 uit handen van Boris Johnson en ten behoeve van het Franse Nationale Archief stukken in ontvangst te nemen "associés à la mémoire de Chrurchill et du général de Gaulle". Als dat maar goed gaat, kwa corona.

Iets vergeten? Gisteren? Hoezo? Had de Franse café-cultuur bij de drie favoriete onderwerpen van deze verzameling praatjes met plaatjes moeten staan? Stond-ie ook, die cultuur valt natuurlijk onder 'wijn annex savoir-vivre', maar nu het onderwerp toch op het terrastafeltje ligt - vanochtend viel dit op, op het terras van Le Provençal:

Je ziet het helaas steeds minder, maar dit wat oudere stel houdt een, ook door mij altijd gekoesterde, traditie in ere: je gaat, als dat kan, niet tegenover elkaar zitten, maar naast elkaar. Je bent toch geen tegenstanders in een debat of zo? Bijkomend voordeel van praktische aard: zo heb je allebei hetzelfde uitzicht, en dus makkelijker een goed gesprek over wat er te zien valt.

De uitbater van het populairste café-restaurant aan de Place aux Herbes, ondertussen, ziet de zaak zonnig in. Bij 'Café de l'Oustal' werden vanochtend acht stapels van tien extra terrasstoeltjes uit het plastic gehaald: tachtig stoelen erbij.

Bonus! (Gewoon, omdat het kan.)

De Gaulle kwam natuurlijk ook terecht in een van de allerleukste liedjes van Annie M.G. Schmidt. Klik en zing mee:

https://www.youtube.com/watch?v=XRcyGdDrnbQ

Stappen? 5291!

Bon courage et à la prochaine!