Maandag 25 mei 2020

Pssst! Pistooltje kopen? De goedkoopste zijn rond de honderd euro en de duurste rond de tweehonderdvijftig...

Er is keus genoeg, trouwens, want zo liggen er twee vitrines vol, gelijk vooraan in de eerste nis rechts in de antiquiteitenkerk vlak om de hoek bij het veelgeprezen prachtpandje aan 19, rue S-R. Kenners onderscheiden vast allerlei types en stijlen, die dan weer zullen horen bij verschillende periode's in de Franse geschiedenis, vandaar ook die prijsverschillen natuurlijk, maar ik ben toch eerst en vooral in de periode (aan het einde van de jaren zestig en het begin van de jaren zeventig) dat 'Vidocq' mijn favoriete tv-serie was.

Het is moeilijk om de lokroep van die kerk te weerstaan, en eigenlijk hoeft dat ook helemaal niet ("In zinnen waarin het woord 'eigenlijk' voorkomt is het altijd gelijk het belangrijkste woord van de zin." - H.J.A. Hofland) want waarom zou dat moeten? En van wie? Ik dus maar weer eens kijken, vanochtend, na het bezoek aan de déchetterie, en bij die gelegenheid geleerd dat de kerk vroeger Saint-Julien heeft geheten, net als het nabij gelegen smalle stukje van de 'ring' tussen de Place de l'Évêché en de groentejuwelier Gaiffier (nu nog) rue Saint-Julien heet. Had ik kunnen weten trouwens, wees de oppasser van dienst me terecht, want er zit hoog linksboven de ingang een soort van gevelsteen gemonteerd:

Nog even een rondje Franse Binnenlandse Zaken doen?

Emmanuel Macron en (de regering van) Édouard Philippe hadden al sinds medio maart nog één zeer hete aardappel op tafel liggen, maar afgelopen vrijdag ging in die kwestie de kogel door de kerk. Er komt toch nog voor de zomer, en wel eind juni, een tweede ronde in de gemeentelijke verkiezingen:

Het is hier niet de plaats om te beschrijven welke aspecten er allemaal wel niet aan die kwestie zaten, een correcte en enigszins genuanceerde verhandeling zou zeker een paar duizend woorden nemen, maar in grote lijnen draaide (en draait) het hierom. Bij de gemeentelijke verkiezingen, met als belangrijkste onderdeel de verkiezing van de burgemeester, functioneren in Frankrijk drie verschillende systemen naast elkaar (eentje voor gemeenten met minder dan duizend inwoners, eentje voor gemeenten met meer dan duizend inwoners, en een speciaal systeem voor de grote drie Marseille, Lyon en Parijs) maar die drie systemen hebben één gezamenlijk kenmerk: het gaat eens in de zes jaar in twee rondes. De eerste ronde van de verkiezingen van dit jaar voltrok zich op zondag vijftien maart. (Dit is een grotemensenland hè, hier zijn de verkiezingen altijd op zondag.) En toen kwam op de avond van maandag zestien maart Emmanuel Macron op de televisie het 'confinement' afkondigen, werd op dinsdag zeventien maart alles anders, en kon de voor zondag tweeëntwintig geplande tweede ronde geen doorgang vinden (verplicht binnenblijven, immers). En zo kwamen Macron en Philippe dus met die hete aardappel te zitten: kan die tweede ronde nog op min of meer afzienbare termijn georganiseerd worden of is dat, kwa corona, te gevaarlijk en moet de hele boel, inclusief de eerste ronde, ergens begin volgend jaar helemaal overnieuw. Er waren bij het maken van die keuze zoals gezegd dus zeer veel aspecten in het geding, en het duo Macron-Philippe moest er bovenal voor waken niet al te kwetsbaar te worden voor de beschuldigingen van de beroeps-oproerkraaiers van uiterst links en uiterst rechts dat ze zich bij het nemen van de beslissing had laten leiden door de eigen electorale belangen; de partij van de heren (La République En Marche) staat in alle peilingen op zwaar verlies en hoe langer het uitstel, zo was de redenering, des te groter de mogelijkheid van herstel. En zo kwam er dus toch een tweede ronde eind juni (mondmaskers verplicht!), waarmee de uitslag van de eerste ronde definitief werd, zodat alle burgemeesters en 'adjoints' (wethouders) die op vijftien maart al de absolute meerderheid behaalden afgelopen weekeinde alsnog konden worden beëdigd, met als gevolg daarvan dan weer pagina's vol staatsieportretten in Midi Libre van vanochtend, allemaal in tricolore-sjerp.

Dat zijn er veel, trouwens, vooral in de kleinere gemeenten, en er zijn in Frankrijk ruim twintigduizend gemeenten met minder dan vijfhonderd inwoners, is het heel normaal om op basis van een stabiele, grote meerderheid drie, vier, vijf termijnen van zes jaar een functie te bekleden. De burgemeester van Uzès, Jean-Luc Chapon, begon zaterdag zelfs, als ik goed geteld heb, aan zijn zevende termijn.

Stappen? 2320!

Bon courage et à la prochaine!