Quatorze Juillet 2020

Een, twee, drie, vier, vijf, zes, ze... honderd!

De hervatting van deze serie praatjes met plaatjes vormt ook de honderdste aflevering, en valt samen met het 'Fête Nationele' van Frankrijk - de viering van de bestorming van de Bastille in Parijs waarmee in zeventienhonderd negenentachtig de Franse revolutie begon. (Het leven is één groot feest.)

Het landelijk deel van die viering was vanochtend trouwens, kwa corona, knap gekortwiekt: er was geen défilé op de Avenue des Champs-Élysée maar een plechtige samenkomst op de Place de la Concorde, en er waren geen vierduizend genodigden maar maar tweeduizend (waaronder veertienhonderd verpleegkundigen, artsen en ander zorgpersoneel). Ook opmerkelijk: bij zijn aantreden - nu drie jaar geleden - schafte Emmanuel Maron de traditie af dat op deze nationale feestdag het staatshoofd het volk toespreekt maar vandaag was-ie er weer, om één uur, op tv, en op allebei de grote netten. Niet met een toespraak - zoals hij het liever gehad zou hebben - maar in interviewvorm, waarvoor de eminente Léa Salamé (Libanees-Armeense roots, opleiding op Sciences Po Paris en alles) was opgetrommeld.

Ook in Uzès was er het een en ander anders dan anders, maar dan vooral de officiëlerige, althans de door het gemeentelijk comité georganiseerde, dingen: geen 'feu d'artifice', geen 'bal'.

De minder formele viering ging (en gaat) gewoon door - hoezo corona? De Koningsnacht van Frankrijk heet 'Le 13' ('Le Treize'), brengt veel volk op de been (meer dan de viering op de dag van de veertiende zelve) en ging hier om de hoek, in de rue Nicolas Fromentin, gepaard met klassieke lawaai-disco. De deejay met zijn (licht)installatie op het terras van Le Zanelli en het feestende volk beneden in het straatje:

Alles dus geheel volgens de cliché's, maar dan wel die uit de jaren tachtig en negentig, met een 'animateur' die zichzelf een stuk belangrijker vindt dan de muziek, en elk (echt élk) intro en outro helemaal moet volpraten. Muziek: van Grease en Saturday Night Fever, via enig up-tempo werk van "Notre Céline!", naar een afsluiter (instrumentaal, funky, veel saxofoon) die trouwens zo beroerd nog niet was. Drank via de achteringang van 'Les 3 Canards', stil vanaf middernacht.

Kleine tegenvaller vanochtend op het terras van Le Provençal: Sophie en Alex hadden zo te zien - waarschijnlijk in verband met de te verwachten drukte - wat extra (dag)personeel gehuurd, en dat leidde er niet alleen toe dat ik moest vertellen wat ik wilde drinken - op zich geen probleem, natuurlijk - maar ook in reactie daarop iets heel raars met spuitslag geserveerd kreeg:

Zo zie je maar: ook op een klein terrasje op een klein pleintje in een klein Zuid-Frans stadje kun je kennelijk de wonderlijkste dingen meemaken.

Hoe vaak zou vandaag, waar ook ter wereld, de Franse nationale hymne zijn gespeeld, gezongen of gedraaid? En in welk deel van die gevallen zou dat dan de versie zijn geweest die jarenlang op veertien juli in de loop van de vroege ochtend door de Groningse ether en kabels ging?

In negentienhonderd negenenzeventig nam de grootste Franse artiest aller tijden - het leven is geen wedstrijd maar toch is er een grootste Franse artiest aller tijden, raar hè - op het eiland Jamaica met het vermaarde ritme-tandem Sly & Robbie het album 'Aux armes et cætera' op, en nadat in april van dat jaar het titelnummer op single was uitgebracht had-ie een hit én een rel te pakken. Heel rechts-nationalistisch Frankrijk stond op de achterste benen, tot en met pelotons paratroepers aan toe die het optreden in Straatsburg van De Grote Provocateur wel eens even geheel zouden komen verstoren. Eenmaal op dat podium aangeland bewees Gainsbourg (andermaal) zijn grootsheid door geheel solo, geheel a capella, en met de gebalde linkervuist boven het hoofd geheven, het volkslied te zingen. In de zaal verstomde het oproer, verbleekte al het militair vertoon, en konden alle aanwezige mannen niets anders doen dan het eigen gebaar maken - de rechterhand op het hart leggen - en meezingen.

Een paar jaar later zou Gainsbourg op een veiling een deel van de opbrengst van zijn hit (FRF 135 000) gebruiken voor de aankoop van het originele 'manuscrit' van Rouget de Lisle's buitengemeen bloederige tekst uit zeventien tweeënnegentig. Klik en zing mee:

https://www.youtube.com/watch?v=CrAOw5i9UwM

Stappen? 1478!

À la prochaine!