Vrijdag 12 juni 2020

Het regent katten en honden vandaag, in Uzès, en dat is voor bijna alles en iedereen goed nieuws, maar niet voor wie wat fijne plaatjes voor bij een paar praatjes wil schieten: te weinig licht, onzichtbare details, somberheid troef. Gelukkig zijn er hier een paar van die grote ruimtes met oude spullen, en is eentje daarvan gelegen langs de route naar de Carrefour, en daar moesten we toch nog heen, kwa eten en drinken. En dus: rue Plan de l'Oume in, langs de Mas d'Uzès (dicht), langs de Jardin Médiéval (ook dicht) en via de Place d 'Austerlitz naar de Esplanade, waar we dan nog eens binnen gaan kijken bij 'la chine pop'ulaire', die wonderlijke hal met antiquités en brocante, design en curiosité, alles hartstikke door elkaar maar toch één geheel, die vorige week donderdag voor het eerst aan bod kwam.

Helemaal rechts achterin staat deze vitrine met vooral design en curiosité uit de jaren vijftig en zestig. Rechtsboven helaas geen parafernalia van Ricard en Gitanes, wel asbakjes van Berger (dertig euro) en blikjes van Banania. Het servies op de tafel links bestaat uit zes tweevaks borden en een (opdien)schaal en is van het hier befaamde merk Sicard - honderddertig euro met zijn zevenen en je hebt elke avond iets heel bijzonders op tafel staan:

Rechts van dit hoekje kunnen de liefhebbers van vintage kleding en tassen hun hart ophalen:

De collectie varieert van tamelijk gewoontjes ogende gabardine regenjassen uit de jaren vijftig (helemaal links, zo'n dertig euro per stuk) tot een driedelige zijden combinatie in zeer fleurige stof met de naam Kenzo op het etiket (halverwege in het rek rechts), die me voor negentig euro een voordelige aanschaf leek - moet je wel in zo'n Frans maatje zesendertig passen, natuurlijk.

Rechts van deze kleding drie kasten met wat minder spectaculaire handel, waarbij alleen een paar rijtjes tweedehands stripalbums de aandacht trokken:

Goed gezien, daar staan de vele avonturen van 'Astérix et Obélix' keurig in het gelid - Franstalig, gebonden, en maar vijf euro per stuk. Lijkt (en is) niet duur, maar die albums zijn dus allemaal in zulke enorme oplagen verschenen dat ze nou niet bepaald erg zeldzaam zijn. Wel hartstikke leuk trouwens, veel leuker dan de vertaalde, Nederlandse, versie.

Wie weet er nog dat je vroeger naast de bekende Duitse merken Märklin en Fleischmann nog een derde merk (model)treintjes had? Over de producten van dat derde merk, dat Frans was en Jouef heette, werd indertijd nogal raillerend gesproken: Frans spul kon in kwaliteit natuurlijk nooit zo goed zijn als de Duitse degelijkheid van de twee marktleiders. Was Jouef ("Le Jouet Français") ook niet (flink wat) goedkoper? Hoe ook, hier aan de Esplanade stond in een kast met verder vooral boeken en vinyl (LP's) een flinke verzameling - een plank vol - te koop:

Een compleet emplacement, zo te zien, en alle onderdelen nog in de originele verpakking. Driehonderd euro voor een grote tas vol jeugdsentiment.

Het (voormalig) cafébiljart waar het vorige week al even over ging stond er nog steeds (moet achttienhonderd euro doen) maar is nu volgezet op een wijze die de liefhebber doet huiveren. Ik hoorde mezelf "Geen glazen op het biljart" mompelen, en daarna ook nog "Piqueren en masseren verboden", maar dat bleek niet te helpen:

De koperen kandelaars op de bordenkast kosten zo'n zestig euro per stuk, wat me wat aan de prijzige kant leek.

De echte oude spullen ('antiquités') staan bij 'le chine pop'ulaire' langs de muur links, waar ook - het zal geen toeval zijn - het bureau staat van waarachter de uitbaters (blonde dame, baardige heer, allebei rond de vijftig) de boel in de gaten houden terwijl ze ondertussen volcontinu aan het bellen zijn.

Machtig mooi, deze wanddecoratie, zo te zien van bedrukte stof (zijde) en gespannen over een houten paneel, maar uit welke tijd precies, en wat stelt het voor, en waarom is het eigenlijk zo mooi? En: is de vraagprijs van tweeëntwintighonderd euro te hoog, te laag, of juist precies goed?

Links achterin die curieuze hal staat deze opstelling te imponeren

met als speciale attractie, naast en achter dat sigarenkastje iets links van het midden, een paar albums, met dik lederen omslag, waarin chique Franse families met behulp van daguerréotypes de hoogtijdagen en dieptepunten van het familiaire leven hebben verzameld, soms met een enkel handgeschreven woord van toelichting. De basis voor een complete zesdelige familiesaga, een Franse 'Van oude mensen, de dingen, die voorbij gaan', ligt hier te koop voor honderdnegentig euro.

Hé! Kijk nou! Het is vrijdag! Hoogste tijd voor de vrijmibo!

Zullen we nog even een potje dansen? Hoe is het met de ophokkilo's? Zijn ze d'r al weer af?

Afgelopen zaterdag kocht ik op de markt onder andere het op elf april tweeduizend elf verschenen debuutalbum van het Franse, buitengewoon dynamische, damesduo Brigitte ("Brigitte, c'est la femme au pluriel"):

en vanaf die middag is het weer elke dag, de hele dag 'O, had ik maar een hart van steen' geblazen. Klik, en klap mee:

https://www.youtube.com/watch?v=YJ2BhhSvnK4

Voor wie vindt dat dit naar meer smaakt: er is ook een tamelijk goed gelukte amateurregistratie van het optreden van de dames op het plein voor het Hôtel de Ville van Parijs tijdens het FNAC-zomer-festival van tweeduizend vijftien. (Een optreden dat overigens vrij veel lijkt op het optreden dat Sylvie en Aurélie op tien april tweeduizend zestien in de Amsterdamse Melkweg gaven, zo kan ik zeggen, want daar mocht ik bij zijn.) Een uur lang feest: https://www.youtube.com/watch?v=3tbYLNrH-i0

Stappen? 3084!

Bon courage et à la prochaine!