Vrijdag 17 juli 2020

Een stuk of zeven, acht bakkerswinkels zitten er op loopafstand van 5, rue PF en allemaal zijn ze nauwelijks groter dan een flinke Nederlandse slaapkamer. Ook zijn het allemaal mom-and-pop-stores, met de mannelijke helft van het duo uitbaters die ergens achterin of in een kelder zijn onzichtbare taak verricht in wolken meelstof en de hitte van de ovens, en de vrouwelijke helft achter de toonbank. Brood is belangrijk in Frankrijk, maar het aanbod in de vitrines mag er meestal ook zijn: van croissantjes tot exquise friandises, het glimt je tegemoet. En: alles moet op 'artisanale' wijze geproduceerd zijn - fabrieksspul is streng verboden.

Dit is Solène, ze runt samen met haar wederhelft mijn favoriete bakkerij, die voluit Boulangerie Pâttiserie artisanal 'Le Pêcher Mignon' (onvertaalbare woordspeling, zoiets als 'de vriendelijke versnapering' of 'de leuke lekkernij') heet:

Ze werd mijn favo boulangère nadat ze, bij mijn eerste bezoek aan haar winkel, op mijn gehakkel en gestotter - is het nou 'un' pain of 'une'? - reageerde met de geruststelling dat dat gedoe met 'le' en 'la' ook niet te snappen valt: het is 'la baguette' maar 'le pain', wie verzint er nou zoiets? Haar zoontje van tweeënhalf wordt er helemaal gek van. (Later, tijdens de eerste weken van het 'confinement', bleek trouwens dat Le Pêcher Mignon als enige van al die bakkerswinkels normaal bleef doen: bij Solène geen maskers, spatschermen of pompflacon stinkspul - en je krijgt je wisselgeld gewoon in de hand. Klanten onderling wel wat afstand bewaren, s'il vous plaît, velen zijn bejaard of hoogbejaard.)

Van de overkant van de straat (Boulevard Gambetta) ziet Solène's winkel - ingeklemd tussen een Marokkaanse afhaler en een pand dat te huur staat - er zo uit

en wie over de drempel stapt ziet dit:

Als er nieuwe of bijzondere lekkernijen in de vitrines liggen gaat dat steevast gepaard met een trotse aankondiging op de Facebook pagina, alles begeleid door snoeplust opwekkende foto's. Kijk vooral even op: https://www.facebook.com/pechermignon.uzes.

In deze verzameling praatjes met plaatjes was Le Pêcher Mignon sowieso (nog) wel aan de beurt gekomen, maar na de uitzending van de Keuringsdienst van Waarde van gisteravond kreeg het onderwerp (stok)brood zijn urgentie. Inhoudelijk altijd goed, natuurlijk, dat programma, maar als gevolg van het dwangbuis van de vorm nogal voorspelbaar en daarom de laatste jaren vaak overgeslagen; de aflevering van gisteren echter, over het verschil tussen een Franse baguette en de flauwekul die in Nederland onder de naam 'stokbrood' wordt verkocht, is echt niet te missen. Verplicht kijken, allemaal: https://www.npo3.nl/keuringsdienst-van-waarde/16-07-2020/KN_1715180. (Bonus: het immer charmante accent van Alain Caron.)

He! Kijk nou! Het is vrijdag! Hoogste tijd voor de vrijmibo!

Het multi-culti gezelschap Zoufris Maracas - ze komen uit Sète, hier niet ver vandaan - kreeg het kunstje onder de knie op de metrostations van Parijs, debuteerde in tweeduizend elf, en bracht deze zomer zijn vierde (studio)album uit ("Bleu de lune"). In maart was er al een single: 'Mon ami mon frère'. Klik en dans:

https://www.youtube.com/watch?v=hc5YxagnfdE

Stappen? 1569!

À la prochaine!