Vrijdag 22 mei 2020

Morgen staat het er weer helemaal vol met handel in van alles en nog wat, maar vanochtend lag de Esplanade er, gezien vanaf de rotonde waar D981 (Alès - Pont de Gard, noord - zuid) en D982 (Bagnols - Moussac, oost - west) zich in elkaar verstrengelen, zo bij

met in de verte, bij de Boulevard des Alliés, het monument ter nagedachtenis van de zonen van Uzès die vielen 'pour la patrie' dat op negen mei uitgebreid aan bod kwam. Op de Esplanade, die zoals te zien valt toch ruim met schaduwrijke stukken is bedeeld, staan opvallend weinig bankjes, en petanque-spelers, die je daar toch zou verwachten, heb ik er nog nooit gezien. Waarom zou dat zijn? (Het stedelijk 'boulodrome' zit overigens verstopt achter dat lichtgele, lage gebouw rechts, en is sinds half maart gesloten, kwa corona.)(De SPAR zit daar ook, daar rechts, en wel in een van die wat hogere, witte gebouwen. Helemaal links, en hier net buiten beeld, bevindt zich het kantoor van La Poste, komen we zo op terug.)

De rotonde, waarschijnlijk het drukste punt van Uzès, zag er rond elf uur vanochtend zo uit:

Wie naar de Carrefour wil, links achter die oranje vrachtwagen, bijvoorbeeld omdat ze daar de rosé ('Gris') van het Domaine Saint Firmin in de aanbieding hebben, moet zich door deze mêlée weten te worstelen. Daarbij zouden voetgangers - fietsers bestaan hier niet - de hulp van verkeerslichten goed kunnen gebruiken, maar het lijkt er op dat de dienst ruimtelijke ordening van deze gemeente een aanhanger is van de 'shared space'-doctrine: er is hier, net als in de hele stad trouwens, geen verkeerslicht te zien. (Een terzijde? Elke keer als ik langs deze rotonde loop mompel ik: "Leefde Martin Bril nog maar". Wat had ik graag een column van hem over dit piepkleine stukje Frankrijk gelezen.)

Wie van de Carrefour naar het veelgeprezen prachtpandje aan 19, rue S-R terugloopt komt aan de Esplanade langs het kantoor van La Poste, een van de belangrijkste steunberen van de Franse samenleving. Daar kun je dan zien hoe de wet van de remmende voorsprong eruit ziet. Er staan daar, buiten, altijd enige tientallen mensen in de rij, meestal in de gaten gehouden door een stoere jongen in een blauw uniform met achterop het woord 'Sécurité'. Vooral het ophalen van of juist terugsturen van pakketten zorgt voor grote drukte; La Poste is op dat gebied ongeveer monopolist en kan zich dus ook nog permitteren in heel Uzès (negenduizend inwoners) maar één kantoor met maar één pakjesloket te hebben.

Vanochtend viel het nog mee - ik telde twintig wachtenden - maar

van andere dagen weet ik dat dertig of meer-dan-dertig beslist niet ongebruikelijk is.

(Voor de goede orde: de situatie, zoals bijvoorbeeld in Nederland, waarbij elke straat elke dag wordt aangedaan door een half dozijn bezorgbedrijven is ook allerminst ideaal, maar daar gaat het me nu even niet om.)

Hé! Kijk nou! Het is vrijdag! Hoogste tijd voor de vrijmibo!

Laten we nog even een potje dansen, die ophokkilo's moeten er nog af. Dit is Francois Feldman, in Nederland helaas volstrekt onbekend, en hier samen met Janiece Jamison, met zijn hit uit 1989 over het feit dat men met de liefde niet speelt. De titel "On badine pas avec l'amour" was al bezet, en zo werd het "Joue pas":

https://www.youtube.com/watch?v=VtW6eV7WZ88.

Stappen? 2671!

Bon courage et à la prochaine!

Post Scriptum

Een huishoudelijke mededeling? Deze verzameling praatjes-met-plaatjes heeft sinds kort zijn eigen domein: www.19-rue-s-r.com. Als het goed is maakt dat de boel ook (beter) vindbaar via bijna alle zoekmachines, waaronder die van de marktleider, die met de twee o's en de twee g's in de naam. Handig hè?