Woensdag 10 juni 2020

Dit is 'Café de l'Esplanade 1762' aan de, eh..., nou ja, dat is wel duidelijk. De foto is vanochtend genomen, zo rond kwart voor twaalf - ik stond met mijn rug tegen het hek rond het monument ter nagedachtenis aan hen die vielen 'pour la patrie':

Gisteravond zat ik daar aan een vierkant tafeltje onder de luifel, die was toen uitgeklapt, en met mijn rug tegen de gevel - en was dit het uitzicht:

In het kader van de derde aflevering van de (zéér onregelmatig te verschijnen) serie 'Libé et rosé' bestelde ik "un petit verre de vin rosé" bij de man (jaar of zestig, lange grijze manen, zeker één meter negentig) die de gasten op het terras bediende. Dat was in een mum van tijd geregeld:

Ik hief het glas, proostte ("À la tienne!") op de gezondheid van iemand die hier ongenoemd zal blijven maar gisteren (meer dan duizend kilometer verderop) eenenzestig lente's jong werd, en noteerde mijn eerste indruk: bekende smaak (het risico is klein dat je op een terras in Uzès iets zoetigs uit de Anjou geserveerd krijgt, maar toch is er altijd even een gevoel van opluchting na het eerste slokje: Provençaals!), ruim bemeten hoeveelheid voor één euro tachtig, en: lekker koel geserveerd. Samengevat: een degelijke zeven, op weg naar een acht.

Tweede indruk: ook op dit terras - dat half vol is - zit iedereen te roken, maar er staan hier geen asbakken op de tafeltjes. De lange, schrale man met de grijze manen moet straks na sluitingstijd heel wat platgetrapte peuken opvegen.

Derde indruk? Hier is ook een jongeman welkom die enigszins onaangepast en tamelijk lawaaierig gedrag vertoont. Hij zit aan een tafeltje naast het mijne, met daarop een glas ijswater en een opgepropt stuk textiel (zijn trui?) dat-ie elke paar seconden nog iets beter op zijn plaats legt. Hij is, laten we zeggen, een 'simpele ziel' - het even klassieke 'dorpsgek' is zwaar overdreven en een 'verwarde man' is-ie al evenmin: hij weet precies wat-ie doet. Iedereen die passeert wordt op zeer luide toon begroet ("Mon copain!") en uitbundig toegezwaaid, en dat dan twee à drie keer per minuut, en onophoudelijk. Hoe zou het hem in Nederland vergaan? Hier zwaaien alle meisjes en vrouwen terug, en alle mannen komen een 'boks' brengen.

Marktdag, vandaag, en wel de woensdagse versie van Die Grote En Geweldige Markt waar iedereen het altijd over heeft als het over Uzès gaat. Dat is dus de markt die zich uitsluitend op de Place aux Herbes afpeelt, die van de 'producteurs', en van 'bio' en 'terroir', waar de vrouwen en de mannen achter de kramen dat wat ze ons proberen te verkopen zelf hebben geteeld, gekweekt, of in de meest ruime zin van het woord geproduceerd. Deze markt is wèl populair bij de inwoners van Le Pays d'Uzège - dat dan in tegenstelling tot de zaterdagse versie, waarover Uzètiens praten zoals veel Amsterdammers over de viering van Koningsdag - en het was vandaag dus overal prettig druk, er werd in de horeca eindelijk weer eens wat verdiend. Hier bijvoorbeeld bij de nogal gerenommeerde eet- en drinkgelegenheid 'Au Suisse d'Alger' vlakbij ('a deux pas de') Place aux Herbes, waar we op negen augustus naartoe gaan voor een aflevering van 'Libé et rosé':

Stappen? 4050!

Bon courage et à la prochaine!