Woensdag 17 juni 2020

Wat zijn ook alweer de drie belangrijkste onderwerpen in deze verzameling praatjes met plaatjes? O ja, eerstens de wijn, en het bijbehorende savoir-vivre, tweedens de Franse binnenlandse politiek (inclusief het curieuze stelsel dat, en de staatsinrichting die, ze er hier op na houden), en derdens de muziek, natuurlijk.

Eerst die wijn, dus. Op de woensdagse versie van De Grote En Geweldige Markt waar iedereen het altijd over heeft als het over Uzès gaat staan zoals eerder al opgemerkt alleen kramen met daarachter dames en heren die dat wat ze ons proberen te verkopen zelf hebben geteeld, gekweekt, of gemaakt - de Uzétiens spreken van de 'Marché de producteurs'. Vanochtend stonden er tussen de ongeveer dertig kramen op de Place aux Herbes vier kraampjes met daarachter verkopers van wijn. Dat zijn dan niet de grote producenten, maar de kleinere - die trouwens allemaal flink in de weer zijn met 'bio' en 'vins nature' en zo.

Even een terzijde? Het Domaine Saint Firmin is op de markt wel vertegenwoordigd, maar dan niet door één van de gebroeders Blanc, maar door de wederhelft van of Robert of Didier, ik weet nog niet precies hoe dat zit. Kijk, hier staat ze, Nathalie, ze drijft onder de naam 'Le Jardin de Saint Firmin' een handel in door haar geteelde groenten en fruit, alles 'bio' en in kleinere hoeveelheden:

Die kraampjes van de wijnproducenten zien er dan bijvoorbeeld zo uit

waarbij opvalt dat ze bij 'L'ô Des Rocques' niet alleen wijn en olijfolie maar ook safraan ('safran') verkopen. De prijslijst op het schoolbord bij de collega's van 'De Grappes D'Ô' begint met de prijs per 'fontaine' van drie (wit) of vijf (rood) liter - 'fontaine' is de naam voor de ook hier oprukkende verpakkingsvorm van een plastic zak in een kartonnen doos - en geeft daarna de prijs per fles, die varieert van negen euro voor een fles rechttoe rechtaan Syrah tot twaalf en een halve euro voor een fles rosé met bubbels ("Pétillant'). Die 'vins bio et naturels' zijn niet goedkoop:

Dan de Franse binnenlandse politiek, en wat daar zo bij hoort. Eerst even terug naar afgelopen zondag. Toen zag de voorkant van Le Journal du Dimanche ('Zjie-Die-Die') er, in aanloop naar de toespraak (de Fransen gebruiken het begrip 'allocution', dat ook nog zoiets als 'een formele verklaring' impliceert) die Emmanuel Macron zondagavond ging houden zo uit:

en JDD bleek goed geïnformeerd als altijd. De toespraak duurde precies negentien en een halve minuut, en viel in twee delen uiteen: in eerste dertig seconden - en in het bestek van één zin - werden alle nieuwtjes (einde van het confinement, ook voor Parijs en omstreken, vrij reizen binnen 'les pays européens' met ingang van maandag vijftien, vanaf maandag tweeëntwintig alle scholen weer in vol bedrijf, na één juli weer reizen naar landen buiten Europa) in razend tempo opgesomd, en daarna ging het negentien minuten lang over die 'nieuwe agenda' uit de kop van JDD.

Macron is volgens diverse peilingen nou niet bepaald populair, er zijn zelfs peilingen waaruit zou blijken dat nog nooit sinds de Tweede Wereldoorlog een zittend staatshoofd zo laag scoorde in de populariteitspolls, en hij moet, halverwege zijn ambtsperiode, iets gaan verzinnen als hij herkozen wil worden. Tot overmaat van ramp zal over twee weken de (uitgestelde) tweede ronde van de gemeentelijke verkiezingen worden gehouden, en allerwegen wordt aangenomen dat de partij van Macron - die eigenlijk meer een plotseling opgekomen landelijke 'beweging' is dan een klassieke 'partij', en nauwelijks wortels in de haarvaten van de Franse samenleving heeft - dan een zeer slecht resultaat zal boeken.

En zo kwam er dus negentien minuten lang een verhaal over een nieuwe weg ("nouveau chemin") die moet worden gevonden, en dat iedereen, hij zelf zeker ook, zich af en toe opnieuw moet uitvinden ("reïnventer"), en een zondag ingediende vraag om een rapport terzake bij een adviesclub die je zou kunnen vergelijken met de Nederlandse WRR. Een voor zijn doen tamelijk zompig verhaal dat ook nog enigszins looiig werd gebracht - gelukkig zat er wel nog ergens, zo ongeveer halverwege, een bijna poëtische passage over de dingen die nodig zijn "pour vivre heureux et mieux".

Aan het slot van die negentien minuten kwam vervolgens het concrete aapje uit de mouw. Macron had, vooruitlopend op die nieuwe weg, en dat heruitvinden, en dat adviesrapport, alvast bedacht welke drie pijlers het nieuwe Frankrijk zouden moeten schragen: 'souveraineté', 'écologie' en 'décentralisation'. Hé zeg, dat is nou toevallig! Dat zijn precies de beleidsterreinen waarop zijn drie krachtigste electorale tegenstrevers zich profileren: die soevereiniteit is hét onderwerp van de club van Marine le Pen (Ressemblement National, vroeger het Front National van haar vader), ecologie dat van De Groenen (Les Verts), en het verbond van Nicolas Sarkozy en de zijnen met de (voormalige) Gaullisten (Les Républicaines) blijft hameren op het belang van (verdere) decentralisatie.

Zondagavond achtentwintig juni zullen we weten of monsieur le Président met zijn interventie de meubelen nog heeft weten te redden.

Dan tot slot: de muziek. Ook in het veelgeprezen prachtpandje aan 19, rue S-R wordt natuurlijk uitgekeken naar het verschijnen, deze vrijdag, van 'Rough and Rowdy Ways', het negenendertigste studioalbum van Bob Dylan, en het eerste met nieuwe muziek van zijn hand sinds negen jaar, én naar de release, op diezelfde vrijdag, van het bijna legendarische 'Homegrown', het album dat Neil Young in negentienhonderdvijfenzeventig opnam maar nooit uitbracht, maar tegelijkertijd is het goed om vast te stellen dat het onwaarschijnlijk is dat His Bobness het niveau van het eind maart verschenen 'Murder Most Foul' een heel album lang zal weten te handhaven, en zijn de afgelopen vijfenveertig jaar zo'n beetje alle nummers van dat album van Dinosaur Sr. wel op enigerlei wijze uit de kluis gekomen. Het allerbeste, althans meest verrassende, muzikale nieuws van deze week komt dus niet van de overkant van "de grote haringvijver" (Joost den Draaijer) maar hier uit de buurt: volgende week zal het nieuwe (negende) album ('Grand Prix') verschijnen van de vaandeldrager van het moderne Franse chanson en bij wijze van verkenner stuurde hij alvast deze single vooruit: (Bonus: de video(clip) brengt ons prachtige beelden van Monica Vitti.)

https://www.youtube.com/watch?v=eD-ORVUQ-pw

Stappen? 2565!

Bon courage et à la prochaine!