Woensdag 6 mei 2020

Eén voor één openen zich langs de Boulevards de luiken; in de aanloop naar de déconfinement van elf op twaalf mei vertoont Uzès steeds meer haar ware gezicht. Vanochtend vielen, tijdens de korte wandeling naar het Maison de la Presse en terug, vooral de kledingzaken op. Die zijn er ook in dit stadje, zo bleek, in alle smaken van de regenboog.

Om te beginnen de Monop', de Franse HEMA, die zit pal naast de Casino en lijkt hier, naast cosmetica, vooral kleding te verkopen:

Ietsje verderop, aan dezelfde kant van de Boulevard Gambetta, blijkt een vestiging te zitten van Camaïeu, het Frans-Belgische antwoord op H&M en Zara:

Daarmee zijn dan gelijk de twee enige lokale filialen van grote landelijke ketens in beeld geweest - voor de rest zijn er hier, en dan vooral in de steegachtige straatjes rondom de Place aux Herbes, tientallen boetiekachtige en zo op het eerste gezicht tamelijk prijzige winkeltjes, maar het lijkt erop dat die voorlopig minder haast maken met hun heropening. (Ze hebben vast ook een minder lange aanloop nodig.)

Aan de overkant van de Boulevard en pal naast het Maison de la Presse werd vanochtend dan eindelijk, na weken van nijpende onzekerheid, onthuld wat we ons moeten voorstellen bij een winkel waarvan de eigenaar in donkerroze letters 'Concept Store ENZO ENZA' op de grijze lijsten boven de rolluiken heeft laten schilderen. Het blijkt te gaan om het soort onderneming dat ik de belangrijkste makelaar in zakelijk vastgoed van Groningen ooit hoorde aanduiden als "een Turkse-tassenwinkel":

Op de terugweg van het Maison de la Presse naar 19, rue S-R bleek dat zich achter het rolluik onder het opschrift 'CANTAREL' helemaal geen speciaalzaak in paddestoelen of zoiets verborgen had gehouden, maar zo'n typisch-Frans winkeltje in schattige baby- en kinderkleren, Petit Bateau en alles:

Veel speculaties, ondertussen, in de Nederlandse pers over de inhoud van de PersCo van de MinPres (met sidekick?) vanaf zeven uur vanavond, en vooral de woorden 'stappenplan' en 'perspectief' vallen daarbij vaak. Het kabinet zou voorts op een andere toon en met andere accenten willen communiceren, en dat zou het gevolg zijn van het feit dat sinds afgelopen weekeinde het zwaartepunt in de besluitvorming is verschoven van het OMT naar de begin maart opnieuw ingestelde Ministeriële Commissie Crisisbeheersing, en daarmee van de deskundologen en het werkveld naar de politiek.

In Frankrijk probeert men deze dagen de omgekeerde beweging te maken, en is bijvoorbeeld de besluitvorming rond de eerste, voorzichtige hervatting van het lagere onderwijs - op zeer on-Franse wijze - geheel op gemeentelijk en departementaal niveau beland. En nu zijn er dus ruim vijfendertigduizend burgemeesters met evenzovele verschillende verhalen over wat wel en wat niet, en hoe dan wel, en wanneer - het is één grote chaos en niemand die nog weet wat kinderen en ouders volgende week te wachten staat. (Er zijn in Frankrijk ruim twintigduizend gemeenten met minder dan vijfhonderd inwoners, en er moeten nu dus ruim twintigduizend burgemeesters - vaak (de oudste zoon van) de agrariër met het grootste bedrijf, die dat burgemeesterschap er trouwens voor een halve dag per week of zo bij doet - gaan verzinnen hoe het moet met dat ene schooltje in het dorp.)

Over burgemeesters en gemeenten gesproken: vanochtend was er aanleiding de voorkant van de Marie hier vlak om de hoek van het veelgeprezen prachtpandje op de foto te zetten - er hangt sinds gisteren een spandoek ('banderole') aan de balustrade van het balkon om allen die tijdens deze bijzondere tijd de Uzètiaanse gemeenschap draaiende houden te danken voor hun inspanningen

(Links de gewone-mensen-ingang die gisteren op de eerste foto ook al in beeld kwam.)

Stappen? 1657!

Bon courage et à la prochaine!