Zondag 9 augustus 2020

In het jaar negentienhonderdenvijftig werd op deze dag - negen augustus - in Eindhoven 's lands op één na beste levende schrijver geboren, en hij wordt vandaag dus zeventig. In zijn, al te zeer onopgemerkt gebleven, roman 'Siciliaanse vespers', die verscheen aan het einde van het jaar tweeduizend zeven, lezen we op pagina zeventien het volgende:

"Mijn kleren pasten mij niet meer, ik was twintig kilo afgevallen, toen ik na een langdurige opname in het gekkenhuis weer op krachten probeerde te komen in de Provençe, nu ja, net niet, Département Gard, wel zo aardig, vlak bij Uzès. Ik was te gast op een geheim landgoed, waarvan de eigenaars zo vriendelijk waren doorgaans afwezig te zijn."

En even verder op, maar nog steeds op pagina zeventien, staat het volgende te lezen:

"Uzès heeft geen tekort aan bakkers en kapsalons, op zaterdag is er streekmarkt, het is het eerste hertogdom van Frankrijk, de Place des Herbes is wonderschoon met zijn platanen, Picasso en Braque waren er kind aan huis met vrouwen als Lee Miller en Nusch Eluard, Lawrence Durrell is in de buurt gestorven, er is nog steeds een wapenhandel, een fijn café met de klinkende naam La Suisse d'Alger om anderen met elkaar te horen praten, en een goede boekwinkel (...)".

Dat is dus duidelijk. Voor de vijfde aflevering in de (onbehoorlijk onregelmatig verschijnende) serie 'Libé et rosé' behandelen we vandaag het terras van bar à vin 'Au Suisse d'Alger' aan de Place Dampmartin, op ongeveer twee passen van de noordoosthoek van de Place aux Herbes. Overdag ziet het er daar tegenwoordig zo uit

maar ook in dit stadje is 's avonds alles anders.

Er is, zo weet ik van eerdere bezoeken, bij de 'Suisse' snelle en uiterst attente bediening: de jongeman in de bediening (met

net als Alex van Le Provençal een zeer hoog bewegingstempo, maar met een modieuzer sikje - en die machtige motor daar ietsje verder op is trouwens van hem) wist na mijn eerste bezoek al wat ik wil drinken, en ook deze keer staat er in geen tijd, en zonder dat ik ergens om gevraagd heb, een 'p'tit gris' naast mijn Libé op het terrastafeltje

Eerste indruk? Ook deze komt vast van het Domaine Saint Firmin van de gebroeders Blanc, boven op de heuvel. De wijn is (helaas) niet echt koud, en dat blijf ik toch jammer vinden. (Van eerdere bezoeken weet ik dat er naast het glas dan wel eens een bakje met ijsklontjes wordt gezet, maar vandaag kennelijk niet.) De tweede? Overal zit iedereen te roken, en op alle tafeltjes staan uitpuilende asbakjes. Hier hangen (ook) de lokale culturele glitterati - als dat vijftien jaar geleden ook al zo was was Geerten was hier goed op zijn plaats - en de anderen hoor ik om me heen over repetities en optredens praten.

Het établissement is ooit begonnen als wijnhandel, en 'La Cave du Suisse d'Alger' zit nog steeds aan de overkant van de rue de la République, en daar op nummer twaalf,

maar al dat geproef van al die wijnen, daar moet natuurlijk wat (kleins) te eten bij enzoverder enzovoort. (Zo zijn Kim en Nathan van Les Insolents ook begonnen, als 'cavist(e)', daarna wat te eten er bij, in de sfeer van tapas en fingerfood - hier noemen ze dat meestal 'pour grignoter' (knabbelen) - en daarna weer kwamen dan kok Manue en de complete menu's.) Bij de Suisse zijn ze nu bijna een tapas-tent waar je ook wat kunt drinken.

Algehele indruk? Uitstekende prijs-kwaliteit verhouding bij de rosé, zo'n glas kost hier twee en een halve euro, verder ook heel goed te doen, Franse café-cultuur in optima forma, soms ietsje te lawaaierig. Een acht op weg naar een negen.

De Libé, trouwens, kan ook heel goed aan de beurt komen, vooral als je tegen de gevel zit is er voldoende licht om te lezen als je dat zou willen, maar wie o wie zou dat willen met zo'n uitzicht?

Post scriptum

Hij heet overigens Yohan, die buitengewoon attente jongeman van de bediening, en hij wilde wel op de foto maar alleen als dat met zijn motor erbij gebeurde. Nou, vooruit dan:

Stappen? 4761!

À la prochaine!